“1970’li yıllardaki kargaşa ve terörün önlenmesi için iktidar ile muhalefet önderleri arasında yapıcı bir uzlaşı sağlanmasından yana olan, devlet yönetiminde partizanlığın ve duygusallığın yerini akılcı, çağdaş, ılımlı bir uygulamanın almasını isteyen Abdi İpekçi, 1 Şubat 1979 gecesi İstanbul Maçka’daki evinin yakınlarında aracındayken Mehmet Ali Ağca tarafından öldürüldü.”
Bu karışık zamanlarda “kurşun kalemi kırmış” ve karanlık güçler kazanmış gibi bir hava esiyordu memlekette.
Üzerinden yıllar geçti, ihtilaller geçti, hükümetler değişti, yönetenler değişti, her şey değişti ama bu ve benzeri olaylar bir türlü aydınlanmadı!
Sonra; “Bu cinayet zamanında aydınlatılsaydı, birçok olay kendiliğinden gün ışığına çıkacaktı. Bir takım karanlık çevreler, ABDİ İPEKÇİ cinayetinin aydınlanmasını istemediler.” Diyen bir adam çıktı!
Korkusuz, bir düşünce ve yazı adamı, yıllar geçse de bu cinayeti unutmayacak bir adam: Uğur Mumcu. İnsanlık adına, şaşırtan, sorgulayan, yetinmeyen, ulusal ve uluslararası Papa’ya kadar uzanan olayları aydınlığa çıkartan bir adam, Uğur Mumcu!
Her zaman gerçeği aradı, peşine düştü ve Türkiye’nin daha da kirlenmemesi için yazdı…
Uğur Mumcu; basına yepyeni bir soluk ve tanım getirdi; “Namussuz olan, kokuşmuş olan, yolsuzluk ve uğursuzluk olan ne varsa irdeleyen, araştıran, belgeleyen, takibini sonuna kadar sürdürüp, çözümünü arayan bir gazeteci prototipi. Milyonlar adına karanlıkta kalan her soruya demokrasi içinde yanıt aradı. Hukuk, özgürlükler, emek ve insan haklarını savundu. Karanlık güçlerin üzerine kararlılıkla gitti ve çalışmalarıyla belgeli, bilgili gazeteciliğin tanımını yaptı.”
Güçlü görünüp, etkin ve yetkin olmayanlara inat, yazı ve fikir camiasındaki ilkesizliklere, omurgasızlıklara, tatlı sert mizahi üslubu ile hep bir çift sözü olurdu ve güler geçerdi onlara…
“KORKAK BİN KERE ÖLÜR, CESUR BİR KERE!”
Kent77 TV olarak; “Hasan Fehmi Bey, Ahmet Samim, Sebahattin Ali, Abdi İpekçi, İlhan Erdost, Turan Dursun, Çetin Emeç, Bahriye Üçok, Metin Göktepe, Hrant Dink ve Uğur Mumcu’nun kalemlerini yere düşürmemeye, işimizi her şeye rağmen cesaretle yapmaya, karanlığa küfretmektense, bir mum yakmaya, SÖZ VERİYORUZ!”
